دوره آموزشی 2ماهه خدمت در پادگان شهید بیگلری مشکین شهر با همه سختی ها و راحتی هایش به پایان رسید .چپ راست چپ، خبر ،نظر به،نظر به راست ، گروهان خیلی خوب، سپاس جناب، کوبیدن پا به صورت شلاقی ،صدای تق پا و پنجه کشی در رژه تمام شدو چه خاطراتی در ذهن من باقی گذاشت.از همان اوایل آموزشی هم در نخ این بودم واقعا رژه چه دردی از نیروی انتظامی رفع میکند ،البته فرماندهان یک دلایلی ذکر میکردند ولی من که قانع نشدم یا حداقل این همه سخت گیری روی رژه برای من نامفهوم بود.

فریاد زدن های مداوم جناب سروان فرزانه با اخلاق و رفتار خاص خودش وآرامش جناب سروان سعیدی تمام شد.بازو بست کردن سلاح ،پیش فنگ ،پافنگ ،بدست فنگ، بندفنگ و غیره فنگ!ولذت تیراندازی با اسلحه های مختلف به پایان رسید.درجه سر تی تمامی ، ارشدی نظافت آسایشگاه و 2بار نظافت آسایشگاه درروز به خاطرات پیوست.

نمازهای اول وقت روزانه چقدر خوب بود تا آنجایی که در یادم هست تا به حال اینقدر نمازهای 5 گانه را سر وقت نخوانده بودم.خوابیدن ساعت 9?30 دقیقه شب و بیدارشدن 4?30 دقیق صبح را چند سالی بود ترک کرده بودم.خلاصه همه چیز در آموزشی نظم پیدا کرده بود.

بحث کردن با بچه های کردستانی و اهل سنت (که همه فوق لیسانس بودند) ،کسب اطلاع از مناظر دیدنی و جاذبه های توریستی استان اردبیل ،دشت مغان ،پارس آباد ،چشمه های آب گرم سرعین ،میوه های فوق العاده دشت مغان ،رود ارس و جنگل های ارسباران از کارهایی بود که در اوقات فراقت به آن مشغول بودیم.

در میان ایین بحث ها یک چیز خیلی خودنمایی میکرد آن هم کم کاری مسئولین استانی و کشوری در این استان بود.دشت مغان نفت هم دارد ولی حقیقتا محصولات کشاورزی و دامی این منطقه ومناظر طبیعی این استان از نفت هم با ارزش تر است.ولی متاسفانه مسئولین به جای خدمت……..!از کم کاری مسئولین همین قدر بگویم که هنوز راه آهن به اردبیل نرسیده است!

یکی از ویزه گی های جالب مردم این خطه عشق ورزیدن عجیب آنان به علی دایی است به نحوی که شاید مغازه یا فروشگاهی پیدا نکنید که عکس علی دایی در آن نباشد.

اما گروهان جهاد،گروهانی که هر دوره فراگیر های فوق لیسانس و دکتر را میگیرد و فراگیر های لیسانس در اقلیت هستند.و من از همنشینی 2 ماه با این دوستان خیلی استفاده کردم.

از دیگر لذت های دوره آموزشی آب و هوای فوق العاده عجیب مشکین شهر بود به نحوی که در یک روز همه شرایظ آب و هوای رخ می داد.از برف باران و آفتاب گرم گرفته تا رنگین کمان و طوفان و تگرگ و گردباد!آب مشکین شهر هم که فوق العاده بود.قله سبلان هم که خیلی زیبا خودنمایی میکرد.

خاطره،انتقاد و پیشنهاد در مورد دوره آموزشی خیلی دارم اما فعلا وقت نوشتن ندارم و امیدوارم در وقت خودش تو فیق  نوشتن این مطالب را پیدا کنم .یکی از کار هایی که در پایان دوره مد شده بود شعر گفتن بچه ها بود که لز قضا بعضی از آنها پر محتوا از آب در می آمد.برای حسن ختام این مطلب شعری از برادر عزیزم حامد آقا قلی زاده قرار می دهم .(ذکر دو نکته الزامی است:1? برخی ابیات این شعر از استاد شهریار است2?مفهوم یا مصداق بعضی از ابیات این شعر را فقط دوستان گردان امام حسین علیه السلام و گروهان جهاد متوجه می شوند )

              امشب ای ماه به درد دل من تسکینی                                   آخر ای ماه تو هم درد من مسکینی (از شهریار)

  کاهش وزن و سیا سوختگی ام                                                 یا که بی میلی و بی آری من میبینی

در پس لوحه ی بی معرفت آن پاسبخش                                     نام رنگین و پلاک تخت من میبینی

باز هم شب شد و این جامعه در بطن غرق                                  من سرگشته و حیران دم در میبینی

     همه در چشمه ی بالا جوراب میشویند                                      تو هم آن هاله ی سبز رنگ را میبینی !؟

دم صبح است و سحر باز همه بیدارند                                        تو هم از دیدن آنکادر شلم غم بینی

همه در خانه بابا بخورند خامه عسل                                          عدسی میخورم و تو همه را میبینی

صبح شد جوی مقدس پر شد                                                    همه تنظیف مرا روز به شب میبینی

بستم آن فانوسقه را و با کلاشی در دست                                  پای کوبیدن مارا سر میدان میبینی

باز با آن نظر راست به سمت جایگاه                                         شادی آن سه ستاره ، یار من میبینی

پرچم کشور من آن بالا میرقصد                                                چهره ما را تو خمیازه کنان میبینی

از سر کوچه ما گر گذری با ایمان                                              بعد ایثار جهادیون را هم میبینی

     باز با ندای آن سر اصلان                                                         تو شهادت را هم نعره کشان میبین

شادی یار من آن میر قلندر هر روز                                            از تلاش و رژه جهادیون میبینی

         گر نکوبیم برای بار اول محکم                                                   تا صدش را بلد است ، گر نکوبیم میبینی

تازه این اولش است از همه بدتر شاید                                      لغو آن مرخصی نامشخص بینی

    شاید آن روز که شد نمره دانستنی ام زیر چهل                          جای آن ستاره ، سردوشی صفرم بینی

  در پس ثانیه ها میگذرد عمر ولی                                           آخرش میشود آن مرد شدنم را بینی!؟؟

مخلص کلام گویم و کنم شرم کم                                           گر بمانیم زنده ، کارتمونم میبینی

شادی روح امام و شهدا صلوات